Η ΑΝΟΧΗ ΚΑΙ Η ΑΠΟΣΙΩΠΗΣΗ ΣΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑΣ

Η ΑΝΟΧΗ ΚΑΙ Η ΑΠΟΣΙΩΠΗΣΗ ΣΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑΣ

    Η ζωή αποσπά πλέον μέσω των καταστάσεων το βλέμμα του ανθρώπου απ' αυτά που θεωρούσε πρότυπα και ιδανικά ως τώρα για να τον προσανατολίσει στην ουσία. Tα πράγματα πλέον επιτάσσουν την ανάγκη μιας ερμηνείας που να εισχωρεί  στο βάθος ώστε να δοθεί μία απάντηση στα τραγικά γεγονότα που κλονίζουν ένα κατεστημένο αιώνων, αποδεκτό και θαυμαστό μέσα στην αίγλη του.

  Πρόσωπα κύρους, ονόματα διάσημα στην πολιτική σκηνή, στον κοινωνικό στίβο με τεράστιες περιουσίες υπέβαλλαν στα πλήθη την αίγλη του προτύπου. Ωστόσο η κατάρριψη του μύθου μας αιφνιδιάζει καθώς τα γεγονότα έρχονται για να καταδείξουν τελικά μιαν άλλη πραγματικότητα. Τα ΜΜΕ δανείστηκαν για την επικαιρότητα πανάρχαιες έννοιες όπως η κατάρα, η μοίρα, αδυνατώντας να δώσουν μια ερμηνεία για το τέλος αυτών που θεωρήθηκαν οι εκλεκτοί της ζωής.

   Εμείς θέλοντας να προσεγγίσουμε την εν κρυπτώ αλήθεια, θα επιχειρήσουμε μία περαιτέρω διείσδυση στο θέμα.

  Μία άλλη θεώρηση με λογικά επιχειρήματα μπορεί να δώσει απάντηση σ' όλη αυτή την κατάληξη που άδοξα τελειώνει και σφραγίζει μια ζωή.

  Σύμφωνα με το νόμο αιτίου κι αποτελέσματος προβάλλει το γεγονός της υπευθυνότητας του ανθρώπου. Οι σοφοί πάντα αναζητούσαν τη σχέση των πραγμάτων, γνωρίζοντας  αυτήν την άδηλη δομή των σχέσεων, η οποία παρουσιάζει την ισχύ των ηθικών νόμων. Γι' αυτό έλεγαν ότι κάθε ζωή του ανθρώπου είναι όμοια με τον ίδιο.

 Όλες αυτές οι οικογένειες, οι δυναστείες οι οποίες κρατήθηκαν στα σαθρά θεμέλια μιας συνύπαρξης, η οποία τους συνέδεε με συμφέροντα και σκοπιμότητες, δημιουργούσαν στο πέρασμά τους αδικίες εις βάρος κάποιων ανώνυμων, αδύναμων ανθρώπων, τις περισσότερες φορές γυναικών που εκάλυπταν επιθυμίες, βίτσια και συναισθηματικές ανάγκες. Αλλά και σε περιπτώσεις που ήθελαν να αναρριχηθούν πολιτικά ή οικονομικά εκμεταλλεύθηκαν καταστάσεις και ανθρώπους με την ανοχή των υπολοίπων μελών της οικογένειας.

 Ο ένοχος και ο συνένοχος είναι γεγονός ότι συντονίζονται σε μια συχνότητα. Αλλά εμείς θα σταθούμε και θα επισημάνουμε το θέμα ανοχή που έχει ένα μεγάλο ρόλο συμετοχής και ευθύνης.

Για να μη διαταραχθεί η οικογενειακή συνοχή πνίγονταν φωνές διαμαρτυρίας στη σιωπή κι είναι λίγο αυτό που λέμε αφού και ζωές χάνονταν. Άνθρωποι -θύματα που ονειρεύτηκαν μια εύννοια από έναν εκλεκτό, χρησιμοποιήθηκαν ως αντικείμενα και στη συνέχεια τους κάλυψε η σιωπή. Αλλά θα έρθουμε στο θέμα της συνενοχής που αφορά τη στάση αυτών που δείξαν ανοχή και αποσιώπηση. Οι μητέρες, οι σύζυγοι, τα παιδιά πάρα πολλές φορές ενδιαφέρονταν πολύ περισσότερο για τις διακρίσεις, την προβολή και το κέρδος και πολύ λιγότερο για το ήθος. Η ζωή όμως τραβάει την αυλαία για να δείξει πίσω απ' αυτήν την άλλη πραγματικότητα, καθώς ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον.

  Το ήθος αφορά τον καθένα και τη Συνείδησή του απέναντι σε κάθε πρόβλημα που απαιτεί μια στάση και μία θέση χωρίς κανέναν συμβιβασμό. Το ήθος δεν αποτελεί κατάσταση σύμβασης, αλλά είναι μια επανάσταση, η οποία ορθώνει την αξιοπρέπεια του ανθρώπου μέσω της Συνείδησης απέναντι σε κάθε μορφή αδικίας και ιδιαίτερα όταν γίνεται από έναν ισχυρό σ' έναν ανίσχυρο. Έτσι δεν μπορεί να είναι κανείς ένας σιωπηλός θεατής. Ο άνθρωπος καθώς έρχεται μόνος σ' αυτόν τον κόσμο και μόνος απέρχεται έχει ευθύνη απέναντι στον εαυτό του, στον άλλον άνθρωπο και στη ζωή γενικότερα. Αν είχε τη συναίσθηση αυτής της υπευθυνότητας, τότε δεν θα άφηνε τον δικό του άνθρωπο να πράξει σε βάρος του άλλου, δεν θα του επέτρεπε να γίνει εγκληματίας, ή ένας οποιοσδήποτε εκμεταλλευτής.

 Η αξιοπρέπεια και η ευθύνη θα έκανε τους ανθρώπους να διαχωρίζουν τις θέσεις τους και μέσα στην οικογένεια απέναντι σε κάθε αδικία. Τότε ναι, θα μπορούσαμε να ελπίσουμε σε μια κοινωνία Δικαίου.

 Συνήθως όταν παρατηρούμε ένα παιδάκι που εμφανίζει στοιχεία βίας, επιθετικότητας ή και κακής συμπεριφοράς ανησυχούμε σκεπτόμενοι ότι αυτό θα εξελλιχθεί σ' έναν μέλλοντα εγκληματία ( π.χ παιδιά που βασανίζουν ζώα κλπ) Ομως, αν αυτό αφορά το ίδιο το παιδί μας, έχουμε μια ανοχή στο πρόβλημα που παρουσιάζει. Δεν αναλογιζόμαστε την ευθύνη που έχουμε στην διάπλαση ενός μέλλοντος ανθρώπου που θα πρέπει ν' αποτελεί ένα θετικό και ηθικό στοιχείο της κοινωνίας. Πράξεις μικρές, πράξεις μεγάλες υπαγορεύονται συχνά από μια ελαστική συνείδηση. Η σύζυγος καρπώνεται τα οφέλη μιας οποιασδήποτε συναλλαγής, έστω κι αν δεν είναι στο βαθμό που χρειάζεται έντιμη. Κι εδώ η ανοχή παίζει τον χειρότερο ρόλο.

 Η ανοχή καλλιεργεί τη νοσηρότητα, έτσι λοιπόν το ένα κακό φέρνει το άλλο.   Συμβαίνουν δυσδιάκριτες καταστάσεις που εγκυμονούν κινδύνους καθώς αυτό που υπέστη ο άνθρωπος ως κακό το μεταβιβάζει ως σκυτάλη στον απόγονο και δια μέσω αυτής της σχέσης, καταφέρνει να περάσει τη νοσηρότητα και την εξάρτηση, μέσα στη ψυχή του παιδιού. Εκεί χρειάζεται ένα μάτι καθαρό κι ένας άνθρωπος που θα επέμβει για να αναχαιτήσει το κακό που συμβαίνει.

Πρέπει να δημιουργήσουμε ελεύθερους ανθρώπους, αν θέλουμε να οικοδομήσουμε την κοινωνία του μέλλοντος. Αλλά, ελευθερία χωρίς ήθος δεν υπάρχει.

 Διαφορετικά το κακό ως σκυτάλη θα μεταβιβάζεται από τον έναν στον άλλον και σαν μια αόρατη αλυσίδα θα δένει τους ανθρώπους μέσα σε μια μοίρα, η οποία θα τους σέρνει στο χορό του θανάτου.

 Πολλές φορές και οι νέοι οι οποίοι θέλουν ν' απολαμβάνουν τ' αγαθά που τους προσφέρουν οι γονείς δεν παίρνουν θέση απέναντι στον τρόπο με τον οποίο τ' αγαθά αυτά αποκτήθηκαν. Είναι το δέλεαρ μια υπόθεση πολύ επικίνδυνη και σ' αυτήν λίγοι αντιστέκονται.

 Η ζωή εμφανίζει, πλέον, τα σαθρά στοιχεία όλων αυτών των κατ' επίφαση κρατούντων και πάει πιο μέσα εκεί που το μάτι του ανθρώπου δεν έχει ακόμα εισχωρήσει, πάει στη Συνείδηση, γιατί αυτή υπάρχει, όσο κι αν βρίσκεται στα βαθιά κι ανεξερεύτητα. Και δεν είναι η κατάρα που φέρνει το κακό, αλλά είναι η σχέση αιτίου και αποτελέσματος που δημιουργεί την οποιαδήποτε μοίρα του ανθρώπου.

 Ας μη ξεχνούμε ότι ένα παρελθόν με πάρα πολλά τέτοια γεγονότα θα μας έκανε να ντρεπόμαστε, γιατί οι ισχυροί είχαν τη δύναμη να καλύπτονται Να, όμως, που οι νόμοι της ζωής είναι απόλυτοι, κρατούν την ισχύ τους και την εμφανίζουν μπροστά στα έκπληκτα μάτια των ανθρώπων, καθώς, χωρίς καμμιά εξαίρεση ακολουθούν τα πράγματα τη διαδικασία της απόδοσης της δικαιοσύνης. Βέβαια, στο ολοκαύτωμα της εξέλιξης έχουνε πέσει εκατομμύρια θύματα κι ούτε η ιστορία τ' αναφέρει και η μνήμη των ανθρώπων τα διέγραψε, πέρασαν οι περιπτώσεις αυτές στην άλλη ζωή. Εμείς όμως μπορούμε να δούμε την μία μόνον όψη, αλλά και σ' αυτήν, ακόμα, αξίζει να δούμε καλά, πιστεύοντας ότι η Δικαιοσύνη Του είναι η Δικαιοσύνη εις τους αιώνες και ο Λόγος Του Αλήθεια.

 Αλκμήνη Κογγίδου.

                                                                            Ποιήτρια - Δοκιμιογράφος

To άρθρο "Η ανοχή και η αποσιώπηση στο φως της επικαιρότητας" δημοσιεύθηκε στις "φιλοσοφικές επιφυλίδες" της εφημερίδας PATRIDES του Καναδά στις 15-9-1999